سخن از خورشيد پنهان است؛ آنکه به فرموده امام رضا ( ع ) :
اذا خرج اشرقت الارض بنوره ...
از چشمه ساران جوشان که از تشنه کامان به دور مانده؛
از شمشير آخته يزدان که از نبود ياران در نيام خفته؛
از آن دست نيرومند وخدايي که در آستين فرو رفته؛
از آن سمبل قطره هاي نقره فام اشک که از خشيت خدا فرو ريخته؛
از آن حماسه ي هميشه جاويد خون شهيدان کربلا ،خدنگ در مشت مانده؛
آري سخن از امام زمان ( ع ) است ؛از بزرگ مظلوم دوران؛ آنکه يادش از خاطرها فراموش شده است ....
هم او که هر کس به او پيوست از اغيار بريد و سعادت دو دنيا را در کوي محبت او ديد.
هم او که مومنان را انيس و رفيق و شفيق است
اللهم ارني الطلعت الرشيده * والغره الحميده * و اكحل ناظري به نظرة مني اليه * و عجل فرجه * وسهال مخرجه .........