سلام

اون روز رو هیچ وقت یادم نمی ره  داشتم  از سر  زمین  بر می گشتم  کتابم  دستم  بود

آخه  بعداز ظهر  امتحان داشتم سال اول راهنمائی  بودم یهدفعه  یکی  از بچه ها ی کلاسمون ودیدم بهم 

گفت میدونی  چی  شده؟ گفتم نه .  گفت امام از دنیا رفته!

اولش چند تا حرف بهش گفتم چون فکر می کردم داره سربه سرم می زاره آخه باورش برام خیلی مشکل بود  زیاد حرفشو جدی نگرفتم

اومدم طرف خونه صدای بلند گوی مسجد آروم آروم به گوشم می رسید

انگاری داشت قرآن می خوند وقتی کنار مسجد رسیدم دیدم  خیلی  شلوغه

 هر کسی یه گوشه نشسته داره گریه می کنه

 دیگه تازه فهمیدم که دوستم راست می گفته اما بازم نمی تونستم باور کنم

آخه شب قبلش توی مسجد براش دعا می کردیم یه هو زدم زیر گریه ؛

مثل گریه اونائی که یتیم شدند .

امام هم رفت اما یادش  هیچ وقت از دلا مون بی رون نمی ره

راستی می دونید چرا همیشه امام توی دلامون جا داره؟

چون که امام خدائی بود ؛ واسه اینکه با خدا روراست بود  چون ائمه مون گفتند :

هرکی محبت واقعی خدا تو دلش باشه خدا محبتش و تو دل همه مردم میندازه

راستی شما از اون روزا چی یادتونه؟   چه حال و هوائی داشتید؟