همیشه وقتی که دل آدم می گیره ؛ اون وقتی که تنهای تنها هستی ؛وقتی که فکر می کنی همه درها به روت بسته شده ؛

درست همون موقع انگار یه جرقه امید داره توی دلت جهش می زنه .انگار یکی داره بهت

 امید واری می ده ،انگار یکی می خواد بهت یه چیزی  بگه  یه روزنه امید ؛ یه کسی که هیچ وقت تنهات نمی زاره .

نمی دونم تا حالا فکر کردی که در اون مواقع کیه که تورو از یاد نبرده؟ فکر کردی که به چه دلیل هوات و داره ؟

حتما فهمیدی که چه کسی رو می گم ؟  آره درسته خدا هیچ وقت ما رو از یاد نمی بره ؛ آخه مگه می شه که خدا بنده خودش و فراموش کنه؟

 خدائی که از رگ گردن به ما نزدیک تره  . خدائی که از پدر و مادربیشتر دوستت داره

راستی تا حالا فکر کردی که چقدر با خدا ارتباط داری؟چقدر باهاش روراستی؟ یا اصلا به این فکر افتادی که بین تو و خدا،کدورتی پیدا نشه؟

یا اگه کدورتی پیدا شده لا اقل بری ازش معذرت خواهی کنی؟ شاید بگی مگه میشه با خدا صحبت کرد و کدورتها رو صاف کرد؟

آره میشه  ولی باید خودت بخواهی .بایداز راهش وارد بشی .  حتما می گی راهش چیه ؟

چه جوری؟

من چند تا راه کار میگم  ولی باید منتظر باشی  تو پیام بعدی

                                                                                         ادامه دارد